Nou daar gingen we dan opweg naar het Oostenrijkse Wenen. Met als begin een reis van Amsterdam Centraal naar München van 19.40 tot 7.20 de volgende dag. We namen heerlijk plaats in ons pittoreske, iets wat te kleine, kabine. Het viel ons meteen al op dat er 'lig'plaatsen waren voor welgeteld 6 personen en dat er bagageruimpute was voor maximaal 2, wij dus. Na een paar minuten eindelijk gestald te zijn en onze spullen mooi verdeeld te hebben over de overige bedden kon de reis echt beginnen. De trein was al een paar minuten aan het rijden en we hadden het naar ons gemak. Lekker een potje kaarten met een biertje erbij en meer dan voldoende ruimte. Er word op onze deur geklopt en daarstond onze duitse conducteur met een ferme snor, vragend naar ons vervoersbewijs. Alles prima leuk en wel volgens de conducteur, maar! er kwamen nog vier personen bij.. We keken elkaar al aan en dachten: dit word niks. Maargoed we lieten de spullen voor wat het was en besloten om maar een wat te gaan slapen.

Het is inmiddels ongeveer één uur en er word goed hard op de deur gebonkt, onze medepassagiers, het is een duitse familie met vader, moeder, dochter en oma/tante. Dus het opruimen kon beginnen. De duitse vader was niet 'al te blij' met het feit dat wij in dezelfde coupé zaten en 'vroeg' bozig naar onze vervoersbewijzen eenmaal laten zien schikte de man zich en konden we verder.Veel spullen konden we uiteindelijk kwijt onder de onderste twee bedjes, maar verscheidene artikellen bevonden zich op ons bed. Toch nog maar een beetje slaap pakken voor zover het kon in ons overhitte hok.

Eenmaal aangekomen op München werd hehett redelijk chaotisch, overmatig veel spullen moesten vervoerd worden van perron 13 naar perron 14. Dus om de trein naar de volgende waar een redelijk chagrijnige conducteur zei dat we moesten opschieten en instappen. Na een hoop geploeter zaten we dan eindelijk in de trein onderweg naar Wenen die van 7.25 tot 11.44 zou duren. Deze reis verliep soepeltjes en we hadden prachtig uitzicht op een dame die 'welgeteld' 284 keer dezelfde clip afspeelden van dhr. Pitbull ft. 'mannetje met stopppelbaard'. We hebben dus veel gelachen en nog eventjes onstspannen.

In Wenen aangekomen kwamen we er achter dat we toch wel nodig naar het toilet moesten, dus om de beurt naar de WC en de andere lette op de spullen. Eenmaal in het toilet aangekomen had ik, Casper, mijn eerste ontmoeten met 'De Duitsers' er zat namelijk een man luidruchtig naast mij te toileteren en ik kon mijn lachspieren niet meer ondercontrole houden. De man in kwestie moest ook lachen en begon in het duits tegen mij te praten. Ik ben opgestaan, handen gewassen en het was klaar met de pret.

Vervolgens taxietje genomen naar nederige appartement waar het ons toch wel tijd leek om de blog te updatten, dus bij deze!

Tot snel en auf wiedersehen,

Tycho & Casper